Belasting van het milieu door kunststoffen neemt toe
Kunststoffen die uit verschillende polymeren bestaan (zoals polypropeen of PVC), maken het dagelijks leven op allerlei manieren gemakkelijker. Ze dienen onder andere als praktische verpakkingen, functionele textielvezels, belastbare vloerbedekking of sterke onderdelen. Het grote nadeel echter van kunststoffen: Ze zijn niet biologisch afbreekbaar en belasten natuur en milieu daarom in toenemende mate.
Microplasticdeeltjes zijn minder dan 5 millimeter groot en vaak nauwelijks met het blote oog te herkennen. Gezien de grote mobiliteit van deze deeltjes moet worden aangenomen dat vrijwel geen plek op aarde nog vrij is van microplastics. Naar de hiermee gepaard gaande risico's voor mens en natuur is vooralsnog alleen beginnend onderzoek gedaan. Hierom wordt het steeds belangrijker dat deze piepkleine deeltjes betrouwbaar kunnen worden gefilterd en geanalyseerd.
Ophoping van microplastics in de voedselketen
Door het uiteenvallen van plastic afval, maar bijvoorbeeld ook door slijtage van autobanden of bij het wassen van textiel, ontstaan (secundaire) microplastics die zich in het milieu verspreiden. Daarbij komen de primaire microplastics, die in veel cosmeticaproducten verwerkt zijn en met het afvalwater in rivieren en zeeën terechtkomen. Microplastics hopen zich via de voedselketen in de meest uiteenlopende levende wezens op en komen met eetbare vis en zeebanket ten slotte zelfs op ons bord terecht.
Betrouwbare identificatie van microplastics
i3 Membrane heeft speciale membranen ontwikkeld voor toepassingen in de analyse van microplastics. Behalve de met goud bedampte kernporiefilters i3 TrackPor R in aluminium ring en i3 TrackPor P leveren vooral de met aluminium bedampte polyester membranen i3 TrackPor PAR in aluminium ring en i3 TrackPor PA een optimale reflectie voor Fourier-transform-infrarood(FTIR-)microscopie, ramanspectroscopie en Laser Direct Infrared Imaging(LDIR)-spectroscopie. Ze vormen een geschikte, geleidende ondergrond voor het maken van afbeeldingen met de rasterelektronenmicroscoop (EDX/WDX).
Door de verschillende poriegrootten van de polyester membranen kunnen deeltjes van uiteenlopende grootten worden weggefilterd, zodat deze een onmisbaar hulpmiddel vormen.